پینوکیو آدمکی چوبی بود. مغز نداشت. هنگامی ‌که دروغ می‌گفت، دماغش دراز می‌شد. همیشه دعا می‌کرد، آدم شود. فرشته مهربان، چوب جادویی‌ش را تکان داد؛ پینوکیو آدم شد. دروغ گفت. دماغش دراز نشد. خندید.

دکترمحمودجاوید 

بیست‌ و چهارم آذر-تهران