شب بود. تنها بودم. رعد و برق بود. صدایش را نشنیدم. دست‌های سنگینی داشت. سیلی پشت سیلی. چشم‌هایش تاریک بود. دو حفره خالی. دست‌هایم خشک شده بود. خم شدم. کنترل را گاز گرفتم. تلویزیون خاموش شد.
دکترمحمودجاوید
هشتم اسفند ۱۴۰۱- تهران
داستانک «چشم‌هایش تاریک بود»
- 9 اسفند 1401
- 9:17 ب.ظ
- بدون نظر
بدون پاسخ/5
این مطلب را به اشتراک بگذارید