«خواب فراموش»
دیشب تو را در خواب دیدم. صبح هر چه کردم به خاطرم نیامد. حیفم آمد. خودم را به خواب زدم. از قرار با تو جاماندم.
دکترمحمودجاوید
پنجم خرداد ۱۴۰۲–تهران
برداشتی آزاد از کتاب داستان پرداز زندگی نوشته تیتزیانو اسکارپا
«مرده‌شور زندگی»
روی شانه چپش زد گفت مرده شور این زندگی را ببرد. با دیوانه موافق نبود. بلند گفت حیف این هوا نیست، آدم بمیرد. چند نفس عمیق کشید. نفسش گرفت. تابلو آلاینده‌ها وضعیت بسیار سمی را نشان می‌داد. ترسید. چشم‌هایش سیاهی رفت. وقتی چشم باز کرد. مرده‌شور داشت او را می‌برد.
دکترمحمودجاوید
چهارم خرداد ۱۴۰۲–تهران
«ویروس خواب»
جمهوری هرت. روز. سخنران گفت: وقتی کسی بمیرد، به شکل ویروس در خواب افراد ظاهر می‌شود.
شب. خانه. ویروس دیکتاتور را در خواب دید. پرید. دگمه تلویزیون دولتی را زد. از آهنگ عزا خبری نبود.
دکترمحمودجاوید
سوم خرداد ۱۴۰۲– تهران
«سکوت شب»
چراغ را خاموش کرد. نخوابید. چشم‌ها باز. بی‌حرکت. سکوت شب. وزوز مگس. بی‌حرکت. زبانش را دراز کرد. مگس را گرفت. بلعید. مرد قورباغه‌ای.
دکترمحمودجاوید
دوم خرداد ۱۴۰۲– تهران
«شگفت‌زده»
می‌خواست دختر را شگفت‌زده کند. یاس‌ها را پیش از پاییز چید. دختر گفت یاس دوست ندارد. فقط بنفشه . مرددچار یاس نشد. برای رویش بنفشه صبر نکرد. لباس بنفش پوشید. روی سینه‌اش حرف «ه» چسباند. دختر راشگفت‌زده کرد.
دکترمحمودجاوید
اول خرداد ۱۴۰۲– تهران
برداشتی آزاد از کتاب برای بنفشه‌ها باید صبر کنی مسعود احمدی