یادداشت، یادداشت‌نویسی بهانه‌ای است برای زایش نشخوارهای ذهنی‌ام در باره آدمی، فرهنگ، اندیشه و زندگی.  «هیچ‌کس از من نخواست» مدیر …

«تسلیم» من خجالتی‌ بودم، اهل رودرواسی. صد البته می‌دانم هنوز هم شخصیت خجالتی‌ام، گوشه‌هایِ کم‌جانِ وجودم–مترصد فرصت– قلیان چاق می‌کند. …

نقش آینه آدم‌ها وقتی به سر و هیکل‌شان توجه می‌کنند، می‌فهمم. زیاد دیدم. از آن روزهایی که خودْ دیدن مادر …

گاهی فکر می‌کنم، به جهانی که صبح دلت نمی‌خواهد خواب را از چشمانت بشویی مبادا حجم کثیف ناجوری‌ها، حس انزوا، …

موشک‌ها، مسلسل‌وار ساختمان‌ها‌ را فرو می‌ریزند.  جیغِ ترس کودکان، صدای آوار فروپاشی را می‌پوشاند. گردو غبار و دود به سمت …

هنگامی‌که خسته روز به وقت شب دراز می‌کشید، ناله استخوان‌های کوفته، عضله‌های منقبض پشت و دست و پاهایش مرا به …

نمی‌دانم تا به حال دقت کردید که چشم‌ها‌ دریچه روح آدمی است. فرصتی برای بی‌نقاب با هم بودن. یکی شدن. …

جهان زندگی برای من هزارتوی رنگارنگی است.گاه تنگ، که کوچه‌باغ‌ها را شرمنده می‌‌سازد. گاه فراخ که به میدانگاهیْ رقص‌میزبان می‌ماند. …

از نخستین آموزه‌های زندگی اجتماعی، برای من سلام کردن به بزرگترها بود: «به عموجان سلام کن. روی خالهرا ببوس. چرا …

شاید روزی جایی به مناسبتی گفته باشم که بهار به دنیا آمدم اما نگفته باشم که چه زمستان‌های سختی را …