گفتی صبح می‌روم با شب آشتی کردم   آویزان عقربه‌های ساعت خدا شدم شاید کمی‌ بایستد یا حتا بهتر   عقربه‌هایش شکند  …

چگونه از دلتنگی برای خوراک گوید؟ در را که باز می‌کند  بوی شعر  خانه را برداشته است کلمه‌ها را می‌نوشد …

ساعتی به وقت شب، دوستی به مناسبت پرسید: زمان جنگ، نمی‌ترسیدی؟ گفتم می‌ترسیدم، به اندازه. اما پشت ترس‌هایم متوقف نمی‌شدم. …

روزی پسرکی خرد گریست از درد بی‌سوادی آگهی نوشته‌ها، روی دیوار درشت و ریز، دهان گشوده زهرخندِ بی‌سوادی را به …

فرش سرخْ نقش خانه ما ثروتمند بود. زیرش سکه و اسکناس بی‌حساب خوابیده بود. روزگاری بود که پول توجیبی برای …